(Dzielnica Wody.) Od Mon Salai'a.

Po rozmowie z Hino siedziałem w pobliskim barze. Zarzuciłem na siebie cień iluzji aby ludzie nie widzieli broni.Właściwie nie było sensu tego robić. Patrząc na typy tu siedzące sądziłem, że co najmniej 3/4 z nich posiada przy sobie jakieś noże a minimum połowa także broń palną. Jak łatwo to oszacować.? Po ich pewnych uśmieszkach i zerkaniu co chwilę w jedno miejsce swojego ciała. To tam mieli poukrywaną broń. Jako wilk nienawidzę broni palnej. Jest to pogwałcenie zasad walki. Poza tym jaka radość jest kogoś zabić jednym naciśnięciem spustu.? Ja wolę poczuć  jaką łatwością moje miecze tną ciało, patrzeć jak truposze powoli ulegają bezlitosnemu działaniu trucizny. Zabijanie to sztuka. Sztuka w której nie ma lepszych od wilków. Zamówiłem szklaneczkę whisky. Mało jest alkoholi, które są w stanie upoić wilka. I bursztynowy płyn nie jest od tego wyjątkiem. Ale smak nadal pozostaje.

Mam nadzieję, że Hino zauważy karteczkę zostawioną pod małym, bardziej ozdobnym sztylecikiem na swoim stole. 

"W razie potrzeby szukaj po barach i lasach. Dom stoi pusty. 

M.S." 

***

Po wypiciu jeszcze jednej szklaneczki alkoholu ruszyłem do wyjścia. Każdy gość knajpy obserwował mnie uważnie. Odpowiadałem złowrogimi spojrzeniami. Nie miałem ochoty na zabawę. 

Po kilku krokach stało się jasne, że ktoś nieudolnie próbuje mnie śledzić. Pozwoliłem jej na to aż do granicy lasu. Dobre 30 minut drogi od baru. Stanąłem w cieniu drzew i poczekałem. Śledzącą mnie osoba okazała się kobieta. Młoda. Może koło 20 lat.? 

Podeszła z wahaniem do linii drzew i niepewnie rozejrzała się. 

- Dlaczego za mną przyszłaś.? - Odwróciła się gwałtownie. 

- Wy-wydawałeś mi się znajomy. - Wydukała zaciskając dłonie w pięści. 

Przyjrzałem jej się dokładniej. Chuda blondynka z rozbieganymi ozami i platynowo blond włosami. Zapewne wysłał ją jakiś alfons aby mnie uwiodła i ukradła kasę. Zapewne aby jej 'właściciel' mógł się za to naćpać. Dziewczyna też ewidentnie była uzależniona. Dało się to wyczuć wilczymi zmysłami.
- Nie o to Ci chodzi, prawda.? - Spytałem cicho, groźnie.
- O to.! - Krzyknęła.
- Jakoś mnie to nie przekonuje.
Pozwoliłem iluzji się rozpłynąć, dziewczyna krzyknęła ponownie na widok wielu mieczy i broni. Złapałem sztylet z ramienia i chwyciłem ją za gardło.
- Nie umiesz wytrzymać bez prób zabójstw.? - Usłyszałem głos Hino.