(Dzielnica Wody) Od Hinomoto

Po obudzeniu natknęłam się na ciekawy widok sexownej i wyrzeźbionej klatki piersiowej. „Mogli by mnie tak częściej budzić” – pomyślałam.

- Co ty tu robisz? – Zapytałam.

- Pilnowałem Cię. – Oznajmił.

Uśmiechnęłam się lekko.

- Pójdę pod prysznic. – Oznajmiłam.

- Śniadanie już zrobiłem. – Powiedział od niechcenia.

- W mojej szafy znajdziesz jakieś koszulki i spodnie na przebranie. Jak chcesz to skorzystaj z prysznica. – Powiedziałam wchodząc do łazienki.

Po około 15 minutowym prysznicu zasiadałam do stołu.

- Wytłumaczysz mi czemu twój stan jest taki krytyczny? – Zapytał.

- Świetnie gotujesz. – Zmieniłam temat.

- Skąd masz męskie rzeczy w szafie? – Zadał kolejne pytanie.

- Tak nawiasem dziękuję za opiekę. – Znowu starałam się wyminąć tematu.

- Jeśli nie od Ciebie to dowiem się od kogoś innego. – Wzruszył ramionami.

- Masz jakąś pracę? – Szybko zapytałam.

- Pytasz o mnie a sama nie odpowiadasz na pytania. – Skomentował.

- Ehhh, to skomplikowane wszystko. – Zaśmiałam się.

Nagle odezwał się mój telefon. Gdy przeczytałam to padłam na kolana, a  w moich oczach pojawiły się łzy, na twarzy rysowało się coś w rodzaju zaskoczenia. Chłopak gdy usłyszał uderzenie o podłogę podbiegł do mnie i kucnął patrząc się czy wszystko jest okej.

- Co jest? – Zapytał.

Podałam mu telefon bez żadnego słowa. Treść była napisana od mężczyzny, który jest Alfom pewnego stada. Treść brzmiała: „ Witaj kochaniutka. Zaskoczę Cię, bo wielu z nas dostało się do tego świata, również i twoi rodzice. Chcę byś przyszła, tak byśmy mogli sobie porozmawiać. Nie denerwuj się tylko o swoje bezpieczeństwo. Tym razem nie będziesz naszą ofiarą.”

- O co chodzi z ofiarą? – Zapytał Salai.

- Ja… Musimy znaleźć Rin i Akkiego. – Otrząsnęłam się.

- No pęknie, znowu mnie ignorujesz. – Westchnął.

- Proszę. – Spojrzałam w jego oczy.  

- Nie wiemy gdzie są. – Odparł.

- Zadzwonisz do Akkiego? Ja szybko się tylko przebiorę. – Powiedziałam.

- Może maja inne plany? – Podniósł jedna brew.

- Muszę iść w jeszcze jedno miejsce. – Wstałam dziko.

- Mogła byś w końcu zacząć mnie wtajemniczać w to wszystko. – Oparł się o fotel obok niego.