(Wataha Mroku) Od Minsa

Obudziłem się wczesnym rankiem. Gdy wszyscy byli na nogach udaliśmy się całą watahą na polowanie, Kariad odszukała zdrowego daniela zadania należała do innych. Szybko zagoniliśmy zwierzynę w krzaki gdzie ją rozerwaliśmy zjedliśmy na miejscu. Spytałem Aoime czy idzie z nami do Przesmyku ćwiczyć magie. Przez całą drogę cała wataha rozmawiała, ja jednak trzymałem się z tyłu myśląc o swojej rodzinie .Jednak ja znalazłem sposób aby tęsknotę za rodziną i ból spowodowany jej stratą przeobrazić w siłę. Gdy byliśmy na miejscu użyłem swej mocy aby ułożyć kamienie jeden na drugim w ten sposób każdy mógł ćwiczyć swoją moc. Pole siłowe miałem już dość dobrze opanowane więc postanowiłem ćwiczyć tornado ciemności .Skupiłem się na skałach i nagle mój kryształ zrobił się cały czarny i zaczął powoli wirować wtedy pomyślałem o rodzinie i mój kryształ przyspieszył i przede mną ukazało się czarne tornado które tworzyły ciemność i dziwne zielone błyskawice ,wtedy rozkazałem w myślach rozkazałem aby tornado zniszczyło głazy i tak też się stało. Robiło się późno więc wataha obrała kierunek jaskini. W drodze powrotnej zaspokoiliśmy pragnienie a gdy doszliśmy do jaskini było już ciemno .Gdy kładłem się spać zauważyłem ,że Aoime jest taka nie swoja cały dzień trzymała się na uboczu a teraz w blasku księżyca było widać jej łzy. Przyszedłem do niej i usiadłem:
-Co cię smuci?- Spytałem
-Brak rodziny. – Odpowiedziała
-Nie martw się też straciłem rodzinę, ale to ,że jej nie masz nie znaczy ,że nie możesz jej mieć.- mówiąc to uśmiechnąłem się tym swoim uśmieszkiem
Ona spojrzała na mnie a jej oczy błyszczały w blasku księżyca. Ja uśmiechnąłem się i powiedziałem aby szła spać ,a jutro porozmawiamy. Mówiąc to zasnąłem .