(Wataha Ziemi) od Kiche

Nastał świt. Śnieżnobiały orzeł który wylądował na drzewie obok mojej jaskini siedział cichutko, czekał aż wyjdę przywitać nowy dzień. Spojrzałam na mapę Forever Young :

- Matko fakt, duży to teren – Szepnęłam sama do siebie. Nagle orzeł chyba się znudził i zatrzepotał skrzydłami.

- Co się stało Shizu ? – Zapytałam wychodząc z jaskini. – Wyglądasz na zaniepokojonego.

Orzeł w blasku słońca wyglądał dumnie, jego białe lekkie pióra wyglądały jak potężna zbroja.

- Widziałem dwa wilki idące w kierunku północnym… Uciekinierzy czy może zdrajcy? Szli z jednym wilkiem rtęci.

- Nie, Sizu to znajomi. Pilnuj ich aby nic im się nie stało.

- Jak sobie życzysz. – Shizu miał około czterdziestu ośmiu lat i tryliona kilometrów podróży już „na koncie”. Nie potrafił usiedzieć w miejscu. Być może to i lepiej inaczej miałabym strasznie surowego nauczyciela i ochroniarza w jednym. Poczułam ochotę by do kogoś się przejść, od razu pomyślałam o Shadow. Droga do niego długa nie jest więc mogłam jeszcze po drodze „zahaczyć” o las. Myślałam, że w lesie będzie zimno i pełno śniegu jednak… myliłam się. Było tam ciepło jak w lipcu a ziemia pokryta była ładną zielenią.

- Ach, tu jak zwykle… magicznie. – Uśmiechnęłam się w duchu. Postanowiłam kontynuować podróż do Shadow’a. Gdy weszłam do jaskini wszyscy jeszcze spali. Wtedy skojarzyłam że w jego watasze są same wadery.

„Mam być zazdrosna?” – Zaśmiałam się i podeszłam do mojego śpiocha.

Jednak ten, udawał, że śpi. Gdy podeszłam za warknął zabawnie na mnie i przewrócił mnie lekko na ziemię. Zaczęłam się śmiać i ze sztuczną powagą rzekłam do niego :

- Musimy pogadać.

- O czym ? – Tak, facetom trzeba wszystko tłumaczyć.

- O czymś ważnym. Chodź.

Odeszliśmy około dwanaście metrów od jaskini. Shadow wyglądał na zniecierpliwionego. Spojrzałam na niego i fakt faktem strasznie mi się podobał z tym zadartym pyszczkiem ku ziemi i zastanawiający się nad tym co ja mogę od niego chcieć.

„Jak ja Cię Shadow kocham” pomyślałam. Byłam pewna, że czyta mi w myślach.

- Ja Ciebie też kocham. – Uśmiechnął się.

- Osz ty, cwaniaczku ładnie to tak czytać w myślach? – Zaśmiałam się.

- A ładnie, ładnie. – Odpowiedział ze śmiechem. – To co chciałaś ode mnie?

- Musiałam coś chcieć by się z Tobą zobaczyć? – Pocałowałam go leciutko. – Chodzi o to, że ukazała mi się Hekate i nie wiem zbytnio o co jej chodziło…

- Ja też już zdążyłem się spotkać z moim patronem. – Mruknął zamyślony Shadow. – A tak w ogóle to chyba chodzi o to byśmy jakąś misję wykonali czy coś…

-  I w zamian to dostaniemy ludzkie postacie ? – Zapytałam

- Chyba tak.. – Shadow był bardziej zdziwiony i zamyślony ode mnie – Shadow…