(Wataha Wody.) Od Alastair'a.

- Uważaj.! – Krzyknąłem.

Bris chciał wyciągnąć miecz lecz nie zdążył. Ostrze miecza jaszczura dotknęło gardła basiora.

Cholera. Ja byłem za daleko na bezpośredni atak… Myśl Alex, myśl…

- Nie ruszaj się. – Na wpół wysyczał do mnie jaszczur. – Albo Twój towarzysz zginie.

Podniosłem rękę aby wyprowadzić atak lodowymi ostrzami, kiedy Lizard padł na ziemię puszczając Alfę Ognia a zza krzaków wyszła Aoime z jakąś waderą.

- Demiro, dokończ. – Powiedziała.

Wadera bez wahania dokończyła dzieła a Ao podeszła do mnie, złapała mnie za rękę i pocałowała przelotnie. Potem odwróciła się do Demiry i zaczęły rozmawiać.

- Dajmy im chwilę. – Powiedziałem do brata.

Odwróciliśmy się i zaczęliśmy mały sparing. W kilku momentach poprawiłem postawę Brisinger’a.

Po pewnym czasie wadery wróciły do nas.

- Aoime, ktoś Cię zranił.? – Zapytał wilk Ognia.

- Tak… Ale to tylko drobnostka.

- Pozwól, że ja to ocenię.

Szybko obejrzał jej rękę.

- Oho… Ładna rana. – Stwierdził.

- Nie jest chyba aż tak źle.

- Ty się słyszysz.? Ona ma z 20 cm.! Nie ruszaj się.

Położył dłoń na ranie i po chwili było po kłopocie.

- Dzięki.

- Ruszamy dalej.? – Spytałem nieco zniecierpliwiony.

- Tak. – Odparła Aoime.

Spojrzałem pytająco na Demirę czy idzie z nami.

Nieznacznie pokręciła głową i odeszła w las.

- A tej co.? – Spytał Bris.

- Woli samotność. – Odpowiedziała Ao.

- Mhm.

Ruszyliśmy razem przed siebie. Szedłem obok Alfy Mroku aby w razie czego zasłonić ją własnym ciałem.